Annelien scande documenten in en werd naast het callcenter gezet. Ze heeft Asperger en vroeg om aanpassingen bij haar baas. ‘Ik wilde graag schotten tussen de werkplekken. Die kreeg ik, maar ze werden er later weer uitgehaald.’ Na de reorganisatie werd het werktempo opgevoerd en dit alles ging ten koste van haar werk. Annelien was niet de enige die het moeilijk vond om goed te functioneren in de kantoortuin. Om haar heen keek ze in gestresste gezichten en hoorde ze overal geklaag. ‘De kantoortuin was de olievlek waar de chaos zich heel makkelijk kon verspreiden’. En dat ging fout. ‘Het was voor mij moeilijk om buiten die olievlek te blijven en toen viel ik na drie jaar werken ook uit.’

Niet de beste werkplek

Sinds vijf jaar werkt Annelien via AutiTalent, een detacheringsbureau voor mensen met autisme. Henk Stienstra is mede-directeur. Hij heeft 3000 mensen in de kaartenbak en 120 mensen aan het werk, waaronder Annelien. ‘De kantoortuin is in het algemeen niet de beste werkplek voor mensen met autisme, want er is rumoer en mensen raken overprikkeld. Die prikkels probeer je weg te nemen.’ Uiteraard heeft de één er meer moeite mee dan de ander.

Rare snuiter

Voor de mensen die niet in de kantoortuin kunnen werken zijn er een aantal oplossingen, vertelt Stienstra. ‘De één wil een afgesloten ruimte, de ander wil constant een koptelefoon op. Als het moet plaatsen we schotten, we kunnen de werknemer in de hoek van de kamer zetten of we draaien het bureau zodat hij of zij met de rug naar de kantoortuin zit.’ Het is sowieso heel belangrijk dat de collega’s weten dat er iemand op kantoor zit met autisme, zegt Stienstra. ‘Zodat niemand denkt: wat is dat voor een rare snuiter die nooit mee gaat lunchen of koffie voor ons haalt.’